برسی داستان مرغان در منطق الطير

دانلود ورد با موضوع برسی داستان مرغان در منطق الطير دارای 21 صفحه و با فرمت .doc و قابل ویرایش و آماده برای ارائه ، چاپ ، تحقیق و کنفرانس می باشد.

 

تعداد صفحه : 21 صفحه
فرمت فایل: ورد .doc و قابل ویرایش
آماده برای : ارائه ، چاپ ، تحقیق و کنفرانس

 

قسمتی از متن نمونه:

 

داستان مرغان در منطق الطير

داستان مرغان در منطق الطير عطار نيشابوري مجمعي كردند مرغان جهان آن چه بودند آشكارا و نهان جمله گفتند: «اين زمان در روزگار نيست خالي هيچ شهر از شهرياريكديگر را شايد ار ياري كنيم پادشاهي را طلب كاري كنيم» پس همه با جايگاهي مي آمدند سر به سر جوياي شاهي آمدند هد هد آشفته دل پر انتظاردر ميان جمع آمد بي قرار گفت: «اي مرغان منم بي هيچ ريبهم بريد1 حضرت2 و هم پيك غيب پادشاه خويش را دانسته ام چون روم تنها چو نتوانسته ام ليك با من گر شما همره شويد محرم آن شاه و آن درگه شويد هست ما را پادشاهي بي خلافدر پس كوهي كه هست آن كوه قاف3نام او سيمرغ4 سلطان طيوراو به ما نزديك و ما زو دور دور در حريم5 عزت است آرام او نيست حد هر زباني نام او صد هزاران پرده دارد بيشتر هم ز نور و هم ز ظلمت پيش تر هيچ دانايي كمال او نديد هيچ بينايي جمال او نديد بس كه خشكي بس كه دريا بر ره است تا نپنداري كه راهي كوته است شيرمردي بايد اين ره را شگرفز آنكه ره دور است و دريا ژرف ژرف،جمله ي مرغان شدند آن جايگاه بي قراري از عزت آن پادشاه شوق او در جان ايشان كار كرد هر يكي بي صبري بسيار كرد عزم ره كردند و در پيش آمدند عاشق او، دشمن خويش آمدند ليك چون بس ره دراز و دور بود هر كسي از رفتنش رنجور بود گرچه ره را بود هر يك كارساز هر يكي عذري دگر گفتند باز جمله ي مرغان چو بشنيدند حال سر به سر كردند از هدهد سؤال كه:«اي سبق برده6 زما در رهبري ختم كرده بهتري و مهتريما همه مشتي ضعيف و ناتوان بي پر و بال و نه تن نه توانكي رسيم آخر به سيمرغ رفيعگر رسد از ما كسي باشد بديع» هدهد آن گه گفت: «اي بي حاصلان عشق كي نيكو بود از بد دلان اي گدايان چند از اين بي حاصليراست نايد عاشقي و بد دلي تو بدان كان گه كه سيمرغ از نقابآشكارا كرد رخ چون آفتابسايه ي خود كرد بر عالم نثار گشت چندين مرغ هر دم آشكار صورت مرغان عالم سر به سر سايه ي اوست اين بدان اي بي خبرديده ي سيمرغ بين، گر نيستتدل چو آيينه منور نيستتچون همه مرغان شنودند اين سخن نيك پي بردند اسرار كهن جمله با سيمرغ نسبت يافتند لاجرم در سير رغبت يافتند زين سخن يكسر به ره باز آمدند جمله هم درد و هم آواز آمدند زو بپرسيدند: «اي استاد كار چون دهيم آخر در اين ره دادكار؟ زان كه نبود در چنين علمي مقام از ضعيفان اين روش هرگز تمام» هدهد رهبر چنين گفت آن زمان كه: «آن كه عاشق شد نينديشد ز جان چون دل تو دشمن جان آمده ستجان برافشان ره به پايان آمده ست عشق را با كفر و با ايمان چه كار عاشقان را لحظه اي با جان چه كار عاشق آتش بر همه خرمن زند اره بر فرقش نهند او تن زند7 درد و خون دل ببايد عشق را قصه اي مشكل بايد عشق را»چون شنودند اين سخن مرغان همه آن زمان گفتند ترك جان همه برد سيمرغ از دل ايشان قرار عشق در جانان يكي شد صد هزار عزم ره كردند عزمي بس درست ره سپردن را باستادند چست جمله گفتند: «اين زمان مارا به نقد8 پيشوايي بايد اندر حل عقد9 قرعه افكندند بس لايق فتاد قرعه شان بر هدهد عاشق فتاد جمله او را رهبر خود ساختند گر همي فرمود سر مي باختند هدهد هادي چو آمد پهلوان تاج بر فرقش نهادند آن زمانصد هزاران مرغ در راه آمدند سايه دان ماهي و ماه آمدند چون پديد آمد سر وادي ز راه النفير10 از آن نفير بر شد به ماه هيبتي زان راه بر جان اوفتاد آتشي در جان ايشان اوفتاد جمله ي مرغان ز هول و بيم راه بال و پر پُرخون برآوردند آهراه مي ديدند پايان ناپديد درد مي ديدند درمان ناپديد و آن همه مرغان همه آن جايگاه سر نهادند از سر حسرت به راه سال ها رفتند در شيب و فراز صرف شد در راهشان عمري دراز آخر الامر از ميان آن سپاه كم كسي ره برد تا آن پيشگاه باز بعضي بر سر كوه بلند تشنه جان دادند در گرم11 و گزند باز بعضي در بيابان را زتف آفتاب گشت پرها سوخته دل ها كباب باز بعضي در بيابان خشك لب تشنه در گرما بمردند از تعب12باز بعضي ز آرزوي دانه اي خويش را كشتند چون ديوانه اي باز بعضي سخت رنجور آمدند باز پس ماندند و مهجور آمدند باز بعضي از عجايب هاي13 راه باز استادند هم بر جايگاه باز بعضي در تماشاي طرب تن فرو دادند فارغ از طلب عاقبت از صد هزاران تا يكي بيش نرسيدند آن جا ز اندكي عالمي بر مرغ مي بردند راه بيش نرسيدند سي آن جايگاه سي تن بي بال و پر، رنجور و مست14 دل شكسته جان شده، تن نادرست حضرتي ديدند بي وصف و صفت برتر از ادراك عقل و معرفترقعه يي15 بنهاد پيش آن همه گفت: «برخوانيد تا پايان همه» چون نگه كردند آن سي مرغ زار در خط آن رقعه ي پر اعتبار16هر چه ايشان كرده بودند آن همه بود كرده نقش تا پايان همهكرده و ناكرده ي ديرينه شان پاك گشت و محو گشت از سينه شان چون نگه كردند آن سي مرغ زود بي شك آن سيمرغ آن سي مرغ بود خويش را ديدند سي مرغ تمام بود خود سيمرغ سي مرغ تمامچون به سوي سيمرغ كردندي نگاه بود اين سيمرغ اين كاين جايگاهور به سوي خويش كردندي نظر بود اين سيمرغ ايشان آن دگر ور نظر در هر دو كردندي به هم هر دو يك سيمرغ بودي بيش و كم بود اين يك و آن يك بود اين در همه عالم كسي نشنود اين آن همه غرق تحير ماندند بي تفكر و ز تفكر ماندند17 چون ندانستند هيچ از هيچ حال بي زفان كردند از حضرت سؤال كشف اين سر قوي درخواستنند حال مايي و تويي درخواستند بي زفان آمد از آن حضرت خطاب كاينه است اين حضرت چون آفتاب هر كه آيد خويشتن بيند در او جان و تن هم جان و تن بيند در او محو او گشتند آخر بر دوام سايه در خورسيد گم شد و السلام لاجرم اين جا سخن كوتاه شد رهرو و رهبر نماند و راه شد